Teach Me, Sir (Teach Series #1)
WAKAS
Wakas
I roamed my eyes on the dark garden. The stone path was punctuated with weeds after every stone. The dishevelled, un-manicured lawn was more moss than grass. I walked on stone path while thinking why I am here.
We had a dinner with a family friend. Hindi ko alam kung bakit sinama pa ako nila Mommy, kung hindi niya ako pinilit na sumama rito siguro ay tapos ko na ang ini-sketch kong bahay.
Ipinasok ko ang dalawa kong palad sa bulsa ng aking jacket nang umihip ang malakas na hangin. Pinagmasdan ko ang kabuoan ng bahay. Maganda at simple lang.
I sighed and listen to my surrounding.
My eyebrows shot when I heard a weird noise. Ginala ko ang aking mata sa hardin, halos mapaatras ako sa kinakatayuan ko ng makita ang isang batang babae na naka-upo sa gilid at ... wait, what the fuck is she doing there?
Nang magtama ang aming mata ay bahagya pang napaawang ang kaniyang manipis na labi sa presensya ko. Even my mind is blank right now, I turned around.
Wtf? Bakit doon niya ginagawa iyon? Sino ba ang bata na 'yon?
"Are you done?" I asked her after a minute.
"Y-Yes."
Humarap na ako sa kaniya at mas lumapit. Why I suddenly want to see her closely huh? Nakabusangot ang kaniyang mukha na tiningala ako.
I couldn't even guess how long we've been standing in here. Her eyes stayed on mine. Looking at me as if studying me.
Tumikhim ako. "Who are you and... why did you... nevermind," I trailed off.
Hindi ko alam kung dapat ko pa bang tanungin sa kaniya iyon.
"Ikaw sino ka? Bahay namin 'to iihi ako kung saan ko gusto, naiihi na ako. Sino ka?" she asked me. I stared at her lips as she spoke.
Napataas ang kilay ko tono niya.
Walang galang na bata.
"I'm older than you, you should respect me, kid." I pointed out.
Inismidan niya ako at inirapan. Oh, baby don't rolled your eyes like that infront of me again.
Mas lumapit pa ako sa kaniya upang mas makita ang kaniyang mukha. She had a pink cute lips. Her eyelashes were velvety.
Ang matapang niyang mukha ay unti-unting nawala, nagulat ako ng bigla niyang humikbi. Kinagat niya ang ibabang labi. Hindi ko alam kung lalapitan ko ba siya o aalis na ako para tumigil siya sa pag-iyak.
"B-Bakit mo ako pinapagalitan?! Ikaw na nga may kasalanan!" sigaw niya.
Nagpalinga-linga ako sa paligid. Shit! Kapag hindi tumigil ang batang 'to baka ako pa ang pagalitan kahit wala naman akong ginagawa.
"Hush, huwag kang umiyak, inaano ba kita?" kunot-noong tanong ko sa kaniya.
Inalis niya ang aming pagitan, halos matuloy ako sa aking kinakatayuan ng hampasin niya ang aking tiyan. Pakiramdam ko'y buong lakas niya akong sinuntok sa tiyan pero nang tumama ang maliit niyang palad sa akin ay malambot iyon.
Hinawakan ko ang dalawang pulsuhan niya para tumigil siya. Mas lumakas ang iyak niya.
I twitched my nose.
Tinakpan ko ang bibig niya gamit ang aking palad. Inaano ko ba 'to? Bakit umiiyak?
Nagpumiglas siya sa ginawa ko at sa huli ay kinagat niya ang aking kamay dahilan upang mabitawan ko siya.
"Ano ba?" I feel irritated.
"Ikaw pa galit! Ang bad mo! Sinilipan mo nga ako! Tapos sinisigawan mo pa ako! Ang sabi ng teacher ko bad daw 'yon, bad ang gano'n! Bawal 'yon makita ng iba kasi private 'yon!" she shouted. Naningkit ang aking mata sa sinabi niya. Pulang-pula ang kaniyang mukha. Can I pinch her cheeks? Damn.
I was stunned to her words and I'm amused at the same time.
I chuckled. "Yep, it's bad. Unless we are married." I said unknowingly.
Natigilan ako sa sarili kong salita, saan ko ba'yon nakuha? Nakita kong tumigil siya sa pag-iyak. Dahil sobrang lapit namin ay tumingila siya sa akin.
"But you're older than me..." she whispered.
This little girl gave me a headache, I don't know if I want to laugh or what. Wala naman akong intensyon sa sinabi ko, ang totoo ay wala naman akong nakita sa kaniya. Sobrang dilim at kung may makita man ako, wala siguro iyon sa akin. She's just a little girl.
Ginulo ko ang kaniyang buhok. Malambot iyon, bahagya ko pang naamoy ang kaniyang buhok. What is that? Strawberry shampoo?
"That's why you need to grow up fast," pang-uuto ko sa kaniya.
Sinimangutan niya ako. I protruded my lips.
"Ayoko sayo! Nilagay ko doon sa diary ko, teacher ang papakasalan ko. Katulad ni Ma'am teacher din ang asawa niya," she said.
I repeat her words on my minds, trying to understand. Bahagyang tumaas ang aking kilay. I'm planning to take Engineering but...
"I'll be a teacher then," wika ko.
Ang simangot ng kaniyang mukha ay napalitan ng matamis na ngiti, malakas na kumalabog ang dibdib ko. Naikuyom ko ang aking kamao dahil doon.
What the fuck Travis?
MAINGAY ang tawanan ng mga kaibigan at kaklase ko, nangingiti lang ako habang nakapikit at nakasandal ang ulo sa kawayan na upuan. Today is my friend's birthday. Nasa palawan kami, huling gala namin bago magpasukan.
College life sucks.
Ngayon taon ay student teacher na kami, kaya sinusulit na namin ang mga natitirang araw namin.
Malakas ang tawanan at nakakarinig ako ng kumakanta pero inaantok na ako. My alcohol tolerance is not that high. Minsan lang ako uminom at iyon ay kapag may okasyon lang, bilang na bilang ko lang kung ilang beses pa lang akong uminom.
Naramdaman kong may tumapik sa aking pisngi, nang dumilat ako ay kaibigan kong lalaki iyon. What's his name again?
Tumatawa siya habang may sinasabi na, ngumisi ako saka tumayo. What the fuck are you saying dickhead?
I groaned when he pulled me up. Inalayayan niya ako kung saan, wala na akong lakas para tumigil at tanungin siya. Gusto ko na lang matulog.
Nang inilapag niya ako sa malambot na kama ay napabuntong-hininga ako. Finally! A bed.
May sinabi pa siya sa akin pero wala na akong pakielam. Narinig kong nagsara at bukas ang pintuan. Natulog na ako. Bukas ay sasapakin ko sila isa-isa dahil dinaya ata ako sa tagayan.
Nagising ako dahil pakiramdam ko'y lumamig ang paligid pero mainit sa pakiramdam.
Dahan-dahan kong idinilat ang mata ko sa madilim na kwarto.
Kaagad bumaba ang mata ko, halos mapabalikwas ako ng bangon ng makita si Aryan na hawak-hawak na ang pagkalalaki ko habang mapungay ang matang nakatingin sa akin.
Shit! Shit! Shit!
My mouth dropped open when she sucked me. Her mouth is warm, her tongue twirl around my sharp.
"A-Aryan... What the... fuck?!"
"Travis please, I want you inside me... Sir."
Pakiramdam ko'y nawala na ako sa ulirat ng dahan-dahan siyang umupo sa aking ibabaw.
I grabbed her waist before claiming her lips. I fucked her hard.
HALOS isang buwan lang ang lumipas ng sabihin sa akin ni Aryan na may nabuo kami sa isang gabi na nagpadala kami sa tawag ng laman.
I brushed my hair using my fingers. What should I do now?
I'm just nineteen, nag-aaral pa kaming dalawa. Tangina!
Nilingon ko siya habang umiiyak sa tabi ko. Isang linggo na simula ng sabihin niya sa akin iyon, noong una ay iniwasan ko siya. I was frustrated, naisip ko lahat ng mangyayari sa akin. But in the end I realized I was being selfish. I should think about her feelings too.
Katulad ko ay bata pa rin siya, ano na lang ang sasabihin ng iba kung lumaki ang tiyan niya at takbuhan ko siya.
Bahagya kong pinunasan ang luha niya pisngi gamit ang likod ng aking palad.
Nasa rooftop kami ng university namin.
"H-Hindi 'to pwede Travis... Nag-aaral pa tayo, madami pa akong balak. Yung kapatid kong babae ako na lang ang kasama niya Travis," hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya.
Kasalanan ko rin naman, bakit ba kasi hindi ko napigilan? Tangina naman. Kung napigilan ko edi sana hindi aabot sa ganito. Kung tinulak ko siya't hindi nagpadala sa libog sa katawan.
Huminga ako ng malalim.
"I'll take care of you and the baby, Aryan. I'll take the responsibility. Pag-aaralin ko ang kapatid mo, magtatayo ako ng maliit na negosyo para habang nagtuturo ako may iba pang pagkikitaan. Huwag ka na umiyak. Hindi kita papabayaan. Ginawa natin 'yan pareho. Kung iniisip mong ipalaglag 'yan, hindi kita mapapatawad. So think straight, okay?" mahinahong usal ko.
Marahan siyang tumango. Hinimas ko ang likod niya para lalong tumigil sa pag-iyak.
God, please help me.
Gano'n nga ang ginawa ko, I know we moved so fast, nagpakasal kami na tanging kami at ang kapatid niyang babae lang ang nandoon. Simpleng kasal, basata naisip lang namin na bago lumabas ang bata ay kumpleto siyang pamilya.
Hindi na ako makapag-isip ng tama. Ang naiisip ko lang ang bata, bahala na sa akin. Bahala na. Siguro ay kapag lumipas naman ang panahon ay matututunan ko rin mahalin si Aryan, maybe I can love her because she's the mother of my child.
But the destiny played so bad to me.
Dinugo si Aryan ng maglimang buwan ang tiyan niya. We lost our baby.
I clenched my jaw. I punched the door. Fucking life!
Kailan tanggap ko na saka mawawala! Kailan unti-unti tinatanggap ko at handa na akong sabihin sa magulang ko saka mawawala.
I cried that night. I drink until I passed out.
Baby ko 'yon e, that was my first child. My blood.
Simula noon hindi ko na nakita si Aryan, I tried to looked to her but she's nowhere to be found. Sinubukan ko siyang hanapin sa bahay nilang magkapatid pero sabi ng kapatid niya'y umalis daw ang ate niya.
Mabilis lumipas ang buwan. Handa pa rin akong pag-aralin si Alice, Aryan's sister. Kahit bigla na lang siya naglaho, I will keep my promised. Ako ang nagpa-aral kay Alice. Nag-aaral ako habang nagta-trabaho sa gabi, I don't want to ask any money to my parents. I know they will happily give me but I can't. Gusto ko ako ang tatayo sa sarili kong paa, walang tulong.
HINILOT ko ang aking sentido, kakatapos lang ng klase ko't tumawag na si Mommy. She said we will having a dinner with her friend. Which friend? Bakit ba sinasama pa ako? Nandoon naman si Terron, baka pwedeng hindi na ako?
But of course, I can't say no to my mother's drama.
"Hi kuya!" bati ni Terron saka pabirong niyakap ako nang sumaopit na ang dinner with friends na tinutukoy ni Mommy.
I tapped my brother's shoulder.
"How's your study?" tanong ko.
Naglakad kami papasok sa isang restaurant.
Tumaas ang kaniyang kilay. "Syempre pasado!" ngumisi lang ako sa kaniya.
Dapat lang, sayang ang perang ginagastos sa'yo kung puro ka bagsak.
Seryoso ang aking mukha ng makalapit kami sa isang malawak na lamesa. I saw my mother's wide smile. Medyo kinabahan ako, kapag ganyan ngumiti si Mommy ay pakiramdam ko'y may pinaplano siyang kabaliwan.
"Oh! Nandito na pala si Travis!" Tumayo siya saka sinalubong ako.
I hugged her and kissed her on her right cheek. "Hey mom."
Bumalik siya sa upuan niya, I hugged my father too. "Anak mabuti't nakapunta ka," ani Daddy.
As if I have a choice here? Gusto ko sanang sabihin pero itinikom ko na lang ang aking bibig.
Pumalakpak si Mommy saka inilahad ang kamay sa mga tao sa harap namin. Doon pa lang ako tumingin sa kanila.
My eyes darted on a small kid. She looks familiar. Wait...
"Travis, do you remember them? This is Tita Chris and Tito Sendro, of course their daughter Sascha." pakilala ni Mommy.
Hindi ko kaagad na alis ang mata ko sa kaniya. Do you remember me kid?
She looked at me blankly. I suddenly feel annoyed. Bakit hindi siya apektado? Damn. Ano bang paki ko?
Tumikhim ako. "Good Evening, Tito, Tita."
Nakangiting tumango sila sa akin. Umupo na ako, sa mismong harapan niya.
Hindi naman siya nakasimangot pero pakiramdam ko'y ayaw niya rin na nandito siya. Napipilitan ka? Edi umalis ka na.
Nasa kaligitnaan kami ng pagkain ay paminsan-minsan ay may tinatanong sila sa akin na agaran ko naman sinasagot.
I looked at her, nahuli ko siyang nakatingin din sa akin kaya nginisian ko siya. Hmm.
"Di ba iha mag de-debut ka na?" excited na tanong ni Mommy.
Uminom ang ng ice tea habang nakasulyap sa kaniya. Oh, kid.
"O-Opo, tita."
"Nako, don't call me Tita iha, Mommy na lang," humalakhak silang matatandang.
Napakunot ang aking noo. Wtf, mom?
Natapos ang dinner na 'yon. After days, my father told me that I will marry that kid.
Hindi ko alam pero hindi ako nagalit o nagtanong kung bakit. Tumango lang ko.
Kahit sila ay gulat sa reaksyon ko. Hindi ko alam.
"Kung ayaw mo kuya ako na lang, maybe we will click." ngumisi si Terron.
Sumandal ako sa upuan at pinagkrus ang aking braso sa dibdib. I really want to punch my brother's face right now.
Nakipagkita ako kay Angel, isang araw. Kinuwento ko sa kaniya ang pinaplano ng magulang ko. Angel is my bestfriend. Well, magkapit bahay lang kami sa village kaya halos sabay na kami lumaki. Medyo hindi lang kami nagkita ng mag-college na ako dahil umalis na ako sa bahay ng magulang ko.
"Woah, so what you're trying to say Trav? Na hindi ka tumanggi," usisa niya habang kumakain ng pasta.
Nagkibit-balikat ako. "Yup, I don't know, why? What should I do now Angel? Sabi ni Daddy after ng debut niya, engagement party na," sumandal ako sa upuan.
Tinaasan niya ako ng kilay. "You know naman ang sasabihin ko about that, you should ayos muna the first problem bago iyan isa pang problem," alam ko ang tinutukoy niya.
Angel found out that I married Aryan years ago. Wala naman ako matatago sa babaeng 'to.
"Hindi naman 'to problema."
Napanguso siya. "So it is not a problem, e ano? Blessing?" panunuya niya.
Hindi naman kasi talaga problema ikasal sa bata na 'yon. I mean... Ugh.
Nagkibit-balikat ako.
"Is it mahirap ba mag decide? You should hanap na si Aryan if you want to tuloy that marriage to a little girl," humagikgik siya.
Tinaliman ko siya ng tingin. "Stop it, Angel. She will be legal soon. Magbibirthday na siya," bakit ba nagpapaliwanag ako?
Mas humalakhak siya. "Sorry Trav, kaya pala nirereto kita sa mga kawork kong nurse at iba pa kasing edad natin ayaw mo. You like kids pala," aniya na natatawa.
Binato ko siya ng tissue. "Kumain ka na nga lang, and please stop being fucking irritating conyo. Bakit ba ginaganyan mo salita mo?" inis na usal ko.
Ngumisi siya. "Wala lang, nakakatuwa lang makita reaksyon ng kausap ko kapag ginagawa ko 'yon. Hahaha."
Napailing na lang ako. Please remind me why this girl is my bestfriend?
I LOOKED at the crowd, I looked at the happy faces of my family. The wedding was small and simple. Wala pa atang singkwenta ang imbetado.
Binasa ko ang ibabang labi ko.
My chest was hammering as the doors open and my bride stepping out with her parents.
I couldn't help but to look over her lovely frame. Her smooth skin adorned in fitted lace that covered her arms.
I sighed when I saw her looking at me intently. Ano kayang inisiip niya? Kapag tumakbo talaya siya paalis ay handa ko siyang habulin. Natatakot ako, baka... baka ayaw niya sa akin? Am I too old?
Baby, I'm just twenty four.
Nang huminto siya sa harap ko ay hindi ko magawang ngumiti, ganon din siya. Hindi ako makangiti hindi dahil hindi ako masaya.
I'm fucking happy!
But I know... this is wrong. I lied to them.
"Travis, do you take Sascha as your lawfully wedded wife?"
My hand held her hand tightly. Baka bigla siyang tumakbo atleast hawak-hawak ko siya.
"I do," I whispered.
Bahagyang umawang ang labi niya. Huminga ako ng malalim dahil mabilis ang tibok ng puso ko. Ang ganda niya tangina!
"Sascha, do you take Travis as your lawfully wedded husband?"
Her lips parted. "I do."
NANG maikasal kami ay kaagad siyang lumipat sa bahay ko, kapag nag-uusap kami ay parang iwas siya lagi. Napagdesisyunan kong tapusin ang pagtuturo ko sa Quezon, ilang buwan ako pabalik-balik lang bahay. Kinuha ko rin ang pagkakataon upang hanapin si Aryan.
Pero wala talaga.
Nang makauwi na ako sa Pampanga ay sinadya kong sa School niya ako nag-apply. I missed month of her, gusto ko naman makita siya araw-araw.
Hindi na ako nagulat ng makita ko doon si Alice, ang ipinagtataka ko ay umaarte siyang hindi niya ako kilala. Ayos lang sa akin, kung iyon ang gusto niya at doon siya komportable.
MABILIS lumipas ng buwan, kung kailan naamin ko na kay Sascha ang lahat doon pa niya nalaman ang totoo. Kung kailan niya sinabing mahal niya rin ako ay doon pa nabunyag ang tinatagao ko.
Yakap-yakap ko siya habang umiiyak siya sa harap ng kabaong ng kaniyang magulang. Para akong hindi makahinga habang nakatingin sa kaniya na tulalang umiiyak, nandito ang mga magulang ko rin.
"B-Baby, please calm down..."
Hindi niya ako pinansin, pakiramdam ko'y unti-unti'y mawawala na siya sa akin.
Hindi ko iyon kakayanin.
Nang malaman kong na-depressed siya ay hindi ko maiwasan sisihin ang aking sarili. Kasalanan ko naman talaga, katulad ng paulit-ulit niyang sinasabi tuwing nakikita ako sa dumaang buwan.
Hinimas ko ang kaniyang ulo habang natutulog. Hinalikan ko iyon.
"Aalis ako ng ilang araw o linggo. Babalikan kita ha? Ayusin natin 'to. Babalik ako. Mahal na mahal kita, Sascha," bulong ko.
Umalis ako papuntang ilo-ilo, sabi sa akin ni Alice na nandito raw ang ate niya. Halos dalawang linggo ako doon pero wala akong napala.
Nang makauwi ako sa Pampanga ay wala na si Sascha. Angel told me everything, how my wife break down. How we lost our baby.
Pangalawang anak ko na ang nawala, at ngayon pati ang babaeng mahal ko ay umalis na rin.
I understand her but I'm hurt too. Ganon lang niya ako kadaling iwan? Para bang ako lang ang kumakapit sa kaniya. Kahit gusto ko siyang kausapin at magmakaawa na umuwi na kami ay hindi ko na ginawa. Alam kong kailangan niya iyon.
Tuwing may pagkakataon ay binibisita ko siya sa ibang bansa. Iyon nga lang ay sa malayo lang ako.
Gustong-gusto ko sa kaniyang sabihin lahat. Na sumuko na si Alice. Alice killed Aryan, she's obsessed to her sister. Pakiramdam niya ay iiwan siya nito dahil kinasal kami, parang kung paano niya tingnan si Sascha. Maybe she triggered again, pakiramdam niya ay kukunin ko si Sascha sa kaniya kung paano ko kinuha ang ate niya.
I don't know about her mental illness. Ipinasok ko siya mental institution. Sa kagustuhan din naman niya.
Mabilis lumipas ang taon.
I smiled when I saw her on the airport. Finally, my baby is home now. I will get you back! I will take what's mine.
HUMINGA ako ng malalim ng umalingawngaw ang malakas na pag-iyak ni Angel sa kwarto. Sabi nila, iyon daw ang clue na nasa kwarto na si Sascha.
I don't know how they forced me here. I asked our friends to help me to propose to Sascha. I want to marry her again.
Actually, gusto ko sana simple dinner lang at doon ko siya tatanungin pero si Angel ay sinabing boring daw iyon, dapat daw ay excited para hindi makakalimutan.
So everyone planned this.
Kunwari ay naaksidente ako at kapag daw umamin na si Sascha ng todo ay doon pa lang ako babangot. Damn it, I don't want my baby cry but somehow, I feel excited.
Narinig kong humagulgol si Sascha ng sinabi ni Rico na patay na ako. Fuck you, for making my baby cry.
Hindi ko alam bakit hindi nakilala ni Sascha si Rico, siguro ay dahil naka-mask ito. Ang mga nurse sa paligid ay ang mga kaibigan niya. Nandito rin si Terron na nagpanggap na nurse.
I gulped when she held my hand. Pinigilan ko ang aking hininga ng sumubsob siya sa aking kamay at doon humagulgol.
Damn it! Hindi ko na kaya.
Bahagyang idinilat ko ang mata ko at nilingon siya habang umiiyak. Pinandilatan ako ni Daryl at sinenyasan ako na pumikit ulit.
Gago, ikaw kaya rito tingnan ko kung makaya mo makita asawa mo umiiyak.
"T-Travis... G-Gumising ka na ano ba naman? H-Huwag ganito Travis. Hindi ko kaya! Hindi ko kaya! A-Ayoko!" hagulgol niya.
Kinagat ko ang ibabang labi ko, may kaunting pekeng dugo na pumasok sa bibig ko. Sasapakin ko talaga si Terron pagkatapos nito, sabi ko kaunti lang pero pinaligo sa akin lahat.
Mas lumakas ang ang iyak niya sa aking kamay. Nakayuko siya doon. Dinaluhan siya ni Daryl, sinamaan ko siya ng tingin ng hawakan niya si Sascha sa balikat.
Kung sapakin kaya kita? Abat.
"S-Sascha tanggapin na lang natin," pag-aalo niya sa asawa ko.
Umiling-iling si Sascha.
"A-Ayoko! Travis ano ba gumising ka! I love you so muxh!" sigaw niya.
Hindi ko na napigilan, pakiramdam ko ay ang sama-sama ko dahil pinagkaisahan namin siya. I'm sorry baby.
Mabilis akong umupo, gulat siyang tumingin sa akin. Nanlaki ang mata niya, umawang ang mapula-pula niyang labi, parang may kumurot sa aking puso ng makita ang mugto niyang mata.
"T-Travis!"
Mabilis kong sinapo ang kaniyang mukha. "I'm sorry, baby. I love you too. I'm so sorry." Inilabas ko ang singsing sa bulsa ko saka inilahad sa kaniya.
Sobrang lakas ng kabog ng puso ko na inilahad sa kaniya.
"Please, marry me again..." I said to her while looking at her eyes.
I expected her to shout at me, to slap me hard, to walk out because of what we did but what surprised me is when she jumped on the bed and hugged me tight.
"Yes! Yes! I'll marry you again! Thanks God you're alive," bulalas niya. Nagpalakan ang lahat ng nandoon pero parang wala na kaming nakita at narinig na iba.
Umawang ang aking bibig. Ginantihan ko ang kaniyang yakap. Napabuntong-hininga ako.
"A-Are you n-not mad?"
Umiling-iling siya habang mahigpit ang yakap sa akin. Parang mag humaplos sa aking puso.
"N-No. Mas masaya ako kasi hindi totoo na hindi mo ako iiwan. Hindi ko kaya Travis." Sinapo niya ang aking mukha. Ang mainit niyang kamay ang dahilan upang mapapikit ako.
"Thank you for loving me, Travis. Thank you for teaching me how to love and the importance of forgiveness. Thank you for teaching me to see the beauty in my surroundings, that wherever you are and wherever life leads, there is beauty to enjoy, breathe in, and be a part of."
My lips trembled, my tears rolled down to my cheek.
I love this woman so much.
***
Bạn đang đọc truyện trên: ZingTruyen.Store